Po studiach magisterskich było mi mało, więc zaczęłam studia doktoranckie – również na UP, które szczęśliwie udało mi się skończyć. Jeszcze raz wielkie podziękowania dla prof. Łabędzia – promotora mojej pracy magisterskiej i doktorskiej oraz prof. Mikołajczyk – mentorki przy obydwu! W międzyczasie pracowałam na uczelniach i w Wojskowej Komisji Uzupełnień, aż wylądowałam w NGO. Ta przygoda trwa już 11 lat i nie pozwala mi się nudzić. Zaczynałam jako specjalistka ds. PR, potem koordynowałam współpracę zagraniczną, żeby dojrzeć do koordynacji projektów – dużych i małych, społecznych i zawsze dla ludzi, w tym w dużym stopniu osób z niepełnosprawnościami. Aktualnie jestem dyrektorem ds. współpracy międzysektorowej – oprócz prowadzenia projektów, kreuję je, przygotowuję, a czasami nawet walczę o szansę na ich realizację – projektowa rzeczywistość. Często prowadzę szkolenia, konsultacje, włączam się w prace legislacyjne. Wspieram procesy legislacyjne, działam na rzecz zwiększania dostępności uczelni dla osób z niepełnosprawnościami. Od kilku lat jestem członkiem Komisji Ekspertów ds. Osób z Niepełnosprawnością przy Rzeczniku Praw Obywatelskich. Dużo się dzieje… w domu czeka na mnie bardzo energiczny i sprytny dwulatek – żywy dowód na to, że geny (przynajmniej te odpowiedzialne za ruchliwość i łobuzerkę) się nie sumują, a potęgują – gdyby nie mądry mąż, trudno byłoby to wszystko ogarnąć. Na szczęście tak się ładnie składa, że mam jeszcze trochę czasu na nowe pomysły.